دوم: جهان های موازی

من یک نفر نیستم. اشتباه نکنید البته من تنها کسی نیستم که یک نفر نیستم. من به اندازه جهان هایی که در آن ها اندیشه می‌کنم متفاوتم. هر جهان مرا گونه ای می‌سازد و مرا با ضرب خود شکل می‌دهد. حال که این را می‌نویسم زیر بار مشت و لگد‌های این جهان‌ها له شده ام. اما چه اشکالی دارد که کسی در چند جهان موازی زیست کند؟ هیچ!

البته هیچ تا آنجا که این جهان ها با هم تداخل پیدا نکنند به جای همگرایی. این گونه که یکی از آن‌ها بخواهد غلبه پیدا کند و خود را به جایی برساند. مثلا به دلیل فشارهای زندگی مادی. آن وقت است که سخت می‌شود.